Ας εξετάσουμε λοιπόν τούς κανόνες για το μέγεθος ενός πίνακα

Ένας διακοσμητικός κανόνας πού φαίνεται ότι υπερισχύει στην επιλογή ενός πίνακα είναι ότι το μέγεθος τού πίνακα πού σκοπεύουμε να τοποθετήσουμε πάνω από ένα ο έπιπλο. όπως μπουφές, κονσόλα, καναπές, δεν πρέπει να ξεπερνά ποτέ σε  πλάτος το μισό  έως καί τα δύο τρίτα τού επίπλου. ¨Έτσι το αποτέλεσμα βγαίνει ισορροπημένο, δεδομένου ότι το έργο τέχνης δεν υπερισχύει τού όγκου τού επίπλου. Τό βάρος τής σύνθεσης είναι δηλαδή γειωμένο προς τα κάτω. Αντίστοιχα, αν ο πίνακας πάνω από το έπιπλο είναι μικρότερος σε πλάτος από το μισό τού επίπλου, τότε πάλι χάνεται η ισορροπία διότι η έμφαση δίνεται εξ” ολοκλήρου στο έπιπλο. Αυτός ο κανόνας είναι όμορφο να τηρηθεί ιδιαίτερα σε ένα αυστηρά κλασσικό σπίτι.

Παρ” όλα αυτά, καλό είναι να θυμόμαστε πως κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του και ότι  Ιδιαίτερα αν είμαστε ανήσυχοι και ψαγμένοι διακοσμητικά είναι σίγουρο ότι θα δημιουργήσουμε πολλές εξαιρέσεις!

Στά πιό μοντέρνα σπίτια, βλέπουμε λοιπόν, όλο και πιό συχνά, πολύ μεγάλους έως τεράστιους πίνακες, φωτογραφίες ή αυτοκόλλητα πού καλύπτουν ολόκληρους τοίχους ή υπερκαλύπτουν το ένα τρίτο τού πλάτους τού επίπλου, ενώ το αισθητικό αποτέλεσμα είναι και πάλι εξαιρετικό. Αυτό γίνεται γιά δύο λόγους:

• Πρώτον, διότι σε αυτή την περίπτωση τό έργο τέχνης λειτουργεί σαν ταπετσαρία στον χώρο δίνοντας έμφαση στον ένα τοίχο (focal point).
• Δεύτερον καί κυριότερο, διότι είναι έργα διαλεγμένα με την ψυχή μας, έργα πού μας αρέσουν πραγματικά γιατί μας αντιπροσωπεύουν τόσο, ώστε ξέρουμε πως να τα αναδείξουμε χωρίς να φορτώνουμε τον υπόλοιπο χώρο μας με φλύαρα μικροαντικείμενα.

Άσχετα αν είναι έργο επώνυμου ή ανώνυμου καλλιτέχνη, η αξία του αφορά αποκλειστικά στην διάθεση πού μας ενεργοποιεί όταν το κοιτάμε. Ιδιαίτερα ότι έχει να κάνει με τον τόσο προσωπικό χώρο τού σπιτιού μας, χρειάζεται να είμαστε ειλικρινείς και αυθόρμητοι.Αυτός είναι και ο σωστός λόγος να διαλέξουμε ένα έργο τέχνης.

Η Τέχνη, έχει να κάνει με την εσωτερική μας ομορφιά  και το μόνο πού πρέπει να εξετάζουμε είναι αν οι πίνακες πού αγοράζουμε έχουν κάτι να μας πούνε. Δεν έχει σημασία αν ο χώρος είναι μικρός ή μεγάλος για να αποφασίσουμε να ενσωματώσουμε ένα μεγάλο έργο τέχνης, αρκεί να το αφήσουμε  να αναπνέει.

Οι συλλέκτες, όπως και οι γκαλερί υιοθετούν αφαιρετικό στυλ στους χώρους. Το έργο τέχνης, χρειάζεται να το αγαπάμε, να το εκτιμούμε, να έχει κάτι να μας πει και να το αφήνουμε να αναπνέει ώστε να αναδεικνύεται. Σε αυτήν την περίπτωση, δύο-τρία μεγάλα αξιόλογα διακοσμητικά και μερικά φυσικά φυτά αρκούν. Αν δεν είμαστε σίγουροι για τις ικανότητές μας να υποστηρίξουμε ένα μεγάλο έργο τέχνης, πρέπει να ζητήσουμε την βοήθεια ειδικού.

Ένας δεύτερος διακοσμητικός κανόνας αφορά το ύψος στο οποίο πρέπει να κρεμαστεί ένας πίνακας. Παλαιότερα συνήθιζαν να κρεμούν τούς πίνακες ψηλά. Ακόμα και αυτοί πού ήταν πάνω από ένα μπουφέ ή ένα καναπέ, ήταν 60-70 εκατοστά πάνω πάνω από το τελείωμα τού καναπέ. Αυτό πλέον είναι εντελώς ξεπερασμένο αισθητικά και πρέπει να το αποφεύγουμε. Το κάτω μέρος ενός πίνακα, ή το κάτω μέρος τής κορνίζας του, πρέπει να τελειώνει το πολύ 20 εκατοστά ψηλότερα από την πλάτη τού καναπέ. Αν ο πίνακας είναι πολύ μικρός, αυτό δεν μπορεί να γίνει, οπότε καλύτερα να προτιμήσετε μία σύνθεση από πίνακες.

Οι πίνακες πρέπει να είναι κρεμασμένοι σχετικά χαμηλά και πάντα με τέτοιο τρόπο, ώστε το θέμα τους να βρίσκεται στο ύψος τού ματιού μας. Κάντε λοιπόν έναν μικρό έλεγχο στο ύψος πού έχετε κρεμάσει τα έργα σας!